Tijdens de tweede editie van het IFFB werd het publiek geconfronteerd met de gekwelde jeugd van John Lennon in Sam Taylor-Wood’s eerste speelfilm, ‘Nowhere Boy’; de openingsfilm van het festival. Deze bekende fotograaf/kunstenaar liet zien waar we als organisatie van het IFFB in geloven: film kan en zou moeten gaan over vrijheid. Vrijheid om een regisseur zijn eigen invulling te laten geven aan film, buiten conventionele normen. ‘Nowhere Boy’ is sindsdien een hit binnen het kader arthouse films en kreeg vele awards. Wereldwijd kreeg de film lovende kritieken, specifiek voor

regisseuse Sam Taylor-Wood en de indrukwekkende leading man Aaron Johnson.

Gastcurator

Gastcurator Alain Fleischer bekend van het vermaarde instituut ‘Le Fresnoy’, selecteerde een uiteenlopende collectie klassiekers zoals: ‘Eraserhead’ (David Lynch), ‘Persona’ (Ingmar Bergman), ‘Otto e Mezzo’ (8 ½, Federico Fellini) en ‘13 Most Beautiful’ (Andy Warhol). Een echte uitblinker was de vernieuwde versie van ‘Metropolis’, de epische klassieker van Fritz Lang, begeleid met live piano-muziek. Tel daarbij de korte experimentele film van Michael Snow bij op en dan is zeker te concluderen dat Alain Fleischer met zijn inzicht iets bewonderingswaardigs heeft toegevoegd aan het festival.

Films

Het speelfilmprogramma bevatte titels uit alle hoeken van de wereld. De verschillende programma-onderdelen zoals Dioraphte Competitie, Marvelous Midnight Specials, de Brabantse Beauties en de themaselectie Child’s Eye View gaven het publiek een overvloed aan keuzemogelijkheden. De titels ‘Ivul’ (Andrew Kotting), ‘Honey/Bal’ (Semih Kaplanoglu), ‘Yo Tambien’ (Alvaro Pastor), ‘Life During Wartime’ (Tod Solondz), ‘Mr Nobody’ (Jaco van Dormael), ‘Soul Kitchen’ (Fatih Akin) en ‘That Evening Sun’ (Scott Teems) bleken in de daaropvolgende maanden uit te groeien tot publieksfavorieten, wereldwijd. Meer bijzondere projecten werden exclusief aan het publiek van het IFFB gepresenteerd zoals o.a.: ‘All Tomorrow’s Parties’ (Jonathan Caouette), ‘Go Get Some Rosemary’ (Josh & Ben Safdie), ‘Piggies’ (Robert Glinski) en ‘Metropia’ (Tarik Saleh). Dioraphte Competitie juryleden waren Alex van Warmerdam, Maria Dinulescu, Agnieszka Wolak en Fridrik Thor Fridriksson. Zij kozen Fredrik Edfeldt’s ‘Flickan/The Girl’ als winnaar van de Dioraphte Award. De HEJA Publieksprijs was voor ‘Coco Chanel en Igor Stravinsky’, geregisseerd door Jan Kounen. 

Het IFFB vertoonde korte films in alle soorten en maten. Er was een brede selectie te zien: Korte verhalen, documentaires, experimenten, animaties, modieuse films en veel meer. Het korte filmprogramma stond garant voor een breed scala aan visies op het medium film. Met themaprogrammeringen als ‘Growing up Tough’, ‘True Blue’, ‘Dutch Delights’ en ‘We Feel Fine’ werden meer conventionele filmvormen gebundeld op onderwerpkeuze. Andere programma's richten zich specifieker op technische benaderingen en visuele experimenten, zoals o.a. ‘Animation Celebration’, ‘Staging Silence/Art in Motion’, ‘Laborama’s Tiny Tales’ en ‘Lust For Life’. Door het grote programma van 114 films uit de gehele wereld had de jury zijn handen vol aan het uitkiezen van de winnaars. De Best International Short Award (met als juryleden Coco Schrijber, Erik Kessels en Urszula Antoniak) was voor Kazik Radwanski's indrukwekkende ‘Out In That Deep Blue Sea’. Juryleden Bart Soepnel, Hans op de Beeck en Dagan Cohen kozen voor de NPS Early Bird Award als favoriet 'Kids Might Fly' een experimentele documentaire van Alex Taylor.